Bulimia – jak ją rozpoznać?
W dzisiejszych czasach, kiedy w kolorowych czasopismach, teledyskach i programach telewizyjnych promuje się osoby o nieskazitelnych twarzach i idealnych figurach, łatwo wpaść w obsesję. Otoczenie wywiera na nas presję bycia doskonałym – we wszystkich dziedzinach. Czymkolwiek byśmy się nie zajmowali, w każdym przypadku występuje jeden wspólny czynnik – perfekcyjne ciało. Niekontrolowana pogoń za szczupłą sylwetką może skutkować chorobą. Jedną z nich jest bulimia, której leczenie należy do wyczerpujących procesów.
W jaki sposób rozpoznać bulimię, aby móc poddać się leczeniu? O problemie można mówić, kiedy chory traci kontrolę nad jedzeniem i urządza tzw. uczty bulimiczne, podczas których pochłania niezliczone ilości kalorii. Po spożyciu posiłków, bulimik podejmuje się prób oczyszczenia ciała – poprzez prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających lub moczopędnych oraz wyczerpujące ćwiczenia. Niekiedy przechodzi na ścisłą dietę, która w następstwie kończy się kolejnymi napadami żarłoczności. Jest to choroba, która bardzo szybko wyniszcza organizm, dlatego tak ważne jest, aby leczenie przeprowadzone zostało przez specjalistów.
Do najczęstszych konsekwencji bulimii należą:
- zmęczenie, ospałość
- zły nastrój, depresja
- bóle głowy
- zaparcia
- niedociśnienie tętnicze
- zaburzenia równowagi elektrolitycznej
- nieregularne miesiączki, a z czasem ich brak
- rany powstałe na dłoniach (w wyniku prowokowania wymiotów)
- uszkodzone szkliwo zębów
- opuchlizna twarzy
- sucha skóra
- zgaga, refluks żołądkowy
- rozciągnięcie żołądka
Objawy te bezwzględnie wymagają zwrócenia się po specjalistyczną pomoc w celu rozpoczęcia leczenia bulimii.
Jak przebiega leczenie bulimii?
W zależności od stopnia zaawansowania choroby, bulimików na okres leczenia umieszcza się w szpitalach psychiatrycznych lub zleca terapię w ośrodkach dziennych. Decyzja o formie leczenia bulimii determinowana jest skłonnością do przyjmowania leków przeczyszczających. Terapia ma na celu nauczenie chorych prawidłowego myślenia o jedzeniu i wpoić nowe zachowania. Na tym polega terapia behawioralna, stosowana w walce z chorobami zaburzenia łaknienia. Niekiedy bulimia wymaga zastosowania również leczenia antydepresyjnego lub hipnoterapii. Warto jednak zaznaczyć, iż każda terapia to proces złożony, wymagający od pacjenta woli walki. Bulimia wyczerpuje zarówno fizycznie, jak i psychicznie, dlatego tak ważne jest pozostanie pod stałą obserwacją psychologów.
